Concept voorstel
Werkstandaard Stabijhoun
Deze werkstandaard schets het ideaal beeld dat in de praktijk zoveel mogelijk nagestreefd moet worden.
1. Korte historie
De Stabijhoun was oorspronkelijk een hond die buiten leefde en voor een groot deel zijn eigen gang moest gaan. Hij waakte, hield het erf zelfstandig vrij van ongedierte en roofwild, en ging daarnaast mee op jacht. Als jachthond hebben deze honden de taak om het wild te
vinden en het vervolgens aan te wijzen, het zogenaamde voorstaan. Een ervaren staande hond blokkeert het vluchten van het wild, zodat de jager kan schieten als hij erbij is. Dit ras is dankzij zijn bouw, beharing, eigen initiatief en zelfstandigheid goed in het uitdrijven van
terreinen met een dichte dekking, zoals duindoorns, bramen en rietvelden, en hij kan ook goed uit de voeten op open terrein. Van de Stabijhoun wordt ook verwacht dat hij het geschoten wild apporteert.
 2. Algemene verschijning en exterieur
De Stabijhoun is een hond met halflang haar, een licht gestrekt postuur en een karakteristieke lange staart die tot aan de hiel reikt en waarvan het onderste deel licht omhoog gebogen is. Het is een middelgrote hond die een verfijnde adel uitstraalt en tegelijk over veel kracht en uithoudingsvermogen beschikt. De vacht beschermt de hond tegen lagere temperaturen op land en van het water.
De meest voorkomende kleur is zwart met witte aftekening, maar ook bruin met witte aftekening komt voor. In beide gevallen mogen er in het wit zwarte of bruine spikkels voorkomen ook wel schimmels genoemd. De Stabijhoun heeft een leergierig en rustig karakter en is schrander en werklustig.
3. Allround jachthond
De Stabijhoun is een allround jachthond die zijn verdienste bij het werk voor het schot vooral heeft bij het opsporen en voorstaan van wild en die tevens alle facetten van het werk na het schot beheerst, i.e. apporteren en nazoeken. Hij is uitstekend in het zoeken van verloren wild en is hier erg zorgvuldig in. De Stabijhoun is een onvermoeibare jachthond en kan urenlang jagen. Het werken in het water is een sterk ontwikkelde eigenschap.
De Stabijhoun is net als vele andere rassen prima dirigeerbaar. De jachtpassie zien we vooral tijdens het voor de voet jagen in ruw terrein. De Stabijhoun is volhardend en werkt rustig. Dit laatste wordt nogal eens verward met een gebrek aan passie. Verder is dit ras vooral zelfstandig en zacht in de bek.
 3.1 Voor het schot
De Stabijhoun is een staande hond, ingedeeld in de subcategorie continentaal 2, wat wil zeggen dat ze redelijk kort onder het geweer jagen. De Stabijhoun die op wild stuit, staat na snelle verificatie het wild kort voor; goed contact met de (voor)jager is dus essentieel. Bij dichte dekking komt het vaker voor dat de Stabijhoun juist langer voorstaat.
Dit ras is dankzij zijn bouw, beharing, eigen initiatief en zelfstandigheid goed in het uitdrijven van terreinen met een dichte dekking, zoals duindoorns, bramen en rietvelden. Ook op open veld en heuvelachtig tot bergachtig terrein kan de Stabijhoun goed uit de voeten.
3.1.1 Gangwerk
Tijdens het zoeken in het veld gaat de Stabijhoun in een rustige galop. Hij werkt volhardend en checkt regelmatig de verwaaiing. De rug is door de bouw onvast en de boven belijning blijft horizontaal, met soms een lichte beweging van de achterhand in hogere begroeiing.
3.1.2 Kophouding
De Stabijhoun flankeert met een halfhoge kophouding. Afhankelijk van het veld en de weersomstandigheden kan de kophouding hoger of lager zijn. Onder omstandigheden zijn controles van grondverwaaiing toegestaan.
 3.1.3 Zoekpatroon
De Stabijhoun blijft al flankerend binnen ca. 30-40 meter en blijft goed in contact met de (voor)jager. Hij zoekt een perceel in gematigd tempo nauwkeurig uit, intelligent gebruik makend van de wind. Verwaaiing wordt regelmatig geverifieerd om daarna vlot het parcours te hervatten. De Stabijhoun past zich gemakkelijk aan en de breedte van het zoekpatroon hangt daarom af van de terreinomstandigheden en de begroeiing. In open veld kan dat oplopen tot zo’n 80 meter en zelfs minstens het dubbele op meer heuvelachtig tot bergachtig terrein.
3.1.4 Contact met het wild
Een Stabijhoun staat voor in het contact met het wild. Dit uit zich op uiteenlopende wijzen, een poot al dan niet omhoog en/of staartactie. Veelal is het voorstaan kort, en soms een echte freeze.
3.1.5 Luid geven
De Stabijhoun behoort geen luid te geven.
3.2 Apport
Het apport moet natuurlijk en effectief zijn met een zachte bek, zowel te land als uit het water. Apporteren gaat in een vlot tempo.
3.3 Nazoeken
Voor wat betreft nazoeken cq. zweetwerk is de werkwijze niet echt te vergelijken met de meeste staande honden. De Stabijhoun loopt ook vaak naast het spoor, onder de verwaaiing, en hij kan hierdoor haken en wondbedden afsnijden als hij onder de wind loopt. Tegelijk is hij wel erg secuur, en hij verwijst op verleiding en wissels, alvorens het spoor zelfstandig en vasthoudend voort te zetten. De kophouding is afhankelijk van de wind laag tot halfhoog.